Μα πώς έγινε εκείνη την ημέρα να ξυπνήσουμε όλοι μας την ίδια ώρα, χαράματα; 5 το πρωί – άγρια ώρα και έξω όλα μαύρα.
Ήταν ένας κεραυνός αλλά όχι απλώς κεραυνός – τάραξε τον κόσμο μας. Και εμείς, οι “μεγάλοι” που δε φοβόμαστε τις καταιγίδες, εκείνη την ώρα σφίξαμε την κουβέρτα πάνω μας!
Όταν πια σηκωθήκαμε νόμιζες ήταν ακόμα νύχτα, όλα σκοτεινά.Έτσι ξεκίνησε άλλη μια μέρα για το σχολείο. Επιστρατεύσαμε τις δυνάμεις μας να φύγουμε από το χουζούρι και να αντιμετωπίσουμε τον δύσκολο καιρό….
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 7/2/2023 στο ηλεκτρονικό περιοδικό Πύλη Ψυχολογίας.
Επιμέλεια κειμένου: Ιωάννης Οικονόμου
