Το αγοροκόριτσο

Ναι, λέρωνα σχεδόν πάντα τα ρούχα μου και δεν ήθελα τα φουστάνια γιατί δεν με βόλευαν στο παιχνίδι μου. Και στα μαλλιά μου δεν ήθελα κοκαλάκια γιατί έφευγαν, και τα προτιμούσα απλά μαζεμένα επάνω για να μην πέφτουν στο πρόσωπο μου καθώς έφτιαχνα μια κατασκευή.

Παρόλα αυτά, εγώ αγόρι δεν ένιωθα!

Άλλη συζήτηση βέβαια είναι πως νιώθει ένα κορίτσι και πως ένα αγόρι. Και αν αυτά που νιώθει καθορίζουν το φύλο του σε αυτές τις ηλικίες. Δεν θέλω όμως να αναλυθεί εδώ αυτό το κομμάτι. Είναι θέμα που χρίζει βαθιάς και διαφορετικής ανάλυσης.

Θέλω μόνο να δούμε με τα μάτια ενός μικρού κοριτσιού πως ηχούν οι λέξεις μέσα του και αν το καθορίζουν; Τι σημαίνει η λέξη “αγοροκόριτσο” στα μάτια ενός μικρού κοριτσιού και πώς μπορεί να το κάνει να νιώθει; Ας δούμε..

Μην παίζεις έτσι επιθετικά και επικίνδυνα. Θες να είσαι αγοροκόριτσο;
Το έντονο, γρήγορο ακόμα και επιθετικό παιχνίδι είναι επί της ουσίας μια ανάγκη των παιδιών να εξωτερικεύσουν την ενέργεια τους και να εξερευνήσουν το σώμα και τις αντοχές τους. Γενικά να πειραματιστούν. Είναι μια ανθρώπινη ανάγκη χωρίς φύλο και αφορά την άγρια πλευρά μας που είναι έμφυτη.

Και γενικά “όχι επικίνδυνο”; Τα αγόρια επιτρέπεται να παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια ενώ τα κορίτσια όχι; Τα κορίτσια φοβούνται ίσως περισσότερο από τα αγόρια; Προσωπικά δεν έχω καταλάβει κάτι τέτοιο.. Έχω δει κορίτσια ατρόμητα μπροστά σε τεράστια ζουζούνια, τις έχω δει να σκαρφαλώνουν θεόρατα δέντρα χωρίς δεύτερη σκέψη και να μπλέκουν σε καυγάδες ακόμα και με αγόρια τρεις τάξεις μεγαλύτερα! Δεν φοβόμαστε όσο νομίζεις.

Γιατί είσαι απότομη και όχι ζουζούνα; Θες να σε λένε αγοροκόριτσο;
Ναι, δεν έχουν προγραμματιστεί όλα τα κοριτσάκια να θέλουν αγκαλιές, φιλιά και νάζια. Όχι πως είναι κακό να θέλουν φυσικά, αλλά δεν είναι και προγραμματισμένο εργοστασιακά.
Και να σας πω κάτι άλλο; Υπάρχουν και αγόρια με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. Φοβερό;

Γιατί παίζεις περισσότερο με τα αγόρια και όχι με τα κοριτσάκια; Είσαι αγοροκόριτσο;
Γιατί εκεί περνάω καλύτερα. Με αυτά τα συγκεκριμένα αγόρια και με αυτά τα συγκεκριμένα κορίτσια. Μπορεί αργότερα να αλλάξω προτίμηση. Μπορεί να μην είναι θέμα αγοριών ή κοριτσιών αλλά συγκεκριμένων παιδιών. Το έχεις σκεφτεί έτσι;

Γενικά, να ξέρεις, δε με κάνει κορίτσι το με ποιόν κάνω παρέα.

Γιατί παίζεις αγορίστικα παιχνίδια; Είσαι αγοροκόριτσο;
Don’t even get me started! Απλά θα σου πω ότι τα παιχνίδια δεν έχουν φύλο. Τα παιδιά από την άλλη έχουν φύλο. Άρα πώς μπορεί να καθορίσει το φύλο μου ένα παιχνίδι;
Είναι ok να παίζω με αυτοκίνητα, είναι ok να παίζω με εργαλεία  [τα όπλα είναι μια ιδιαίτερη συζήτηση η οποία δεν έχει να κάνει με το φύλο των παιδιών αλλά με την κοινωνική επίδραση που μπορεί να έχει το όπλο στον ψυχισμό ενός παιδιού] μπορώ επίσης να ασχοληθώ με υπολογιστές ή αργότερα να γίνω χημικός μηχανικός ή μηχανικός αυτοκινήτων ή ό,τι άλλο θαρρείς πως είναι “αγορίστικο επάγγελμα” και δεν μπορώ να το υποστηρίξω.

Θες να είσαι αγοροκόριτσο;
Μήπως έχεις μπερδευτεί λίγο; Έχεις βάλει ταμπέλες στο μυαλό σου και θεωρείς ότι εγώ πρέπει να έχω κάποια δεδομένα χαρακτηριστικά. Όταν εγώ δεν τα έχω δεν μου βάζεις ταμπελίτσα.

Γενικά ταμπέλες και περιορισμούς δε θέλω!

Εάν θέλω να σκαρφαλώνω σε τοίχους, να οδηγάω αυτοκίνητα και να παίζω ποδόσφαιρο, εγώ θα το κάνω και ας με λες “αγοροκόριτσο”. Εάν είναι έτσι τα “αγοροκόριτσα” καμάρι μου να είμαι!
Όμως έχεις σκεφτεί από τη μεριά σου πόσο μπορεί να με επηρεάζεις με αυτούς τους χαρακτηρισμούς; Έχεις σκεφτεί αν -άθελα σου- τοποθετείς στο μυαλό μου εικόνες που καθορίζουν τα φύλα και αν με αυτά τα standards μου προκαλείς αρνητικά συναισθήματα;

Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να απογοητεύομαι επειδή δεν σε ικανοποιώ; Πως δεν είμαι “αρκετή” για να είμαι κορίτσι;

Αντί να με “διορθώσεις” (γιατί θεωρείς λανθασμένα ότι χρειάζομαι διόρθωση) μου έχεις δημιουργήσει ανασφάλειες για την αυθόρμητη συμπεριφορά μου και για αυτά που με ευχαριστούν.

Όσο μεγαλώνω και αντιλαμβάνομαι τι θεωρείς “κοριτσίστικο” προσπαθώ να προσαρμοστώ στις ταμπέλες σου με αποτέλεσμα να στερώ από τον εαυτό μου όμορφα συναισθήματα.
Μήπως αντί να προσαρμόζομαι εγώ στα θέλω σου, να σκεφτείς εσύ καλά αυτά που λες σε ένα παιδί για τα παιδιά; Στο τέλος εσύ είσαι ο ενήλικας που πρέπει να με προστατεύεις.

                                   Η πίεση και τα αρνητικά συναισθήματα μόνο δύσκολη μπορούν να κάνουν παιδική, προεφηβική και εφηβική περίοδο                                                    αποδοχής του εαυτού μου που έτσι και αλλιώς θα αλλάξει.

Άφησέ με λοιπόν να χαίρομαι αυθόρμητα κάθε παιχνίδι μου, να εξελίσσω τις ικανότητες και τη φαντασία μου και να εκτονώνομαι με κάθε μορφής δραστηριότητα, γιατί μόνον έτσι θα γίνω τελικά ένας ελεύθερος και γεμάτος άνθρωπος.